Γιορτή του πατέρα ξημερώνει. Δεν θα ήταν δυνατό να μην τιμήσουμε αυτή τη μέρα. Θέλουμε να βγάλουμε κάποια προσωπικά μας αισθήματα και απλά να τα αφήσουμε ελεύθερα να σκορπιστούν στον αέρα του ίντερνετ....
Νοέμβρης ήτανε βαρύς
στης ξενιτιάς την τράτα,
σαν άνοιξες τα μάτια σου
μες στης γιαγιάς τη στράτα.
Και ο παππούς εχάρηκε
σαν έλαβε το γράμμα,
μπρος στης Δουνκέρκης τη φωτιά
δεν ένιωθε πια, τραύμα.
Γεννήθει το καμάρι του
αυτό το στερνοπούλι,
Μανώλη θα τον βάφτιζε
για να χαρούνε ούλοι.
Ξέρω πως είσαι μονός σου
ετούτη δω τη μέρα,
μα θα ρθει Εκείνη από ψηλά
με την χρυσή της βέρα.....
Θα' ρθει με το χαμόγελο
και την γλυκιά κουβέντα,
να σε σκεπάσει αϊτέ
με την ζεστή κουβέρτα.....
Εσύ γεννήθηκες λοιπόν
και γέννησες κι εμένα,
γιαυτό 'μαι εδώ και σε τιμώ
της νιότης μου ποιημένα......
ΧΡΟΝΙΑ ΣΟΥ ΚΑΛΑ ΦΑΔΕΡ!! Κι ας ειναι οσα θελει ΕΚΕΙΝΟΣ να ειναι!!
Με τιμή
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου